ประวัติซออู้

ซออู้

ซออู้ เป็นซอสองสาย ตัวกะโหลกทำด้วยกะลามะพร้าว โดยตัดปาดกะลาออกเสียด้านหนึ่ง และใช้หนังลูกวัวซึ่งขึ้นหน้าซอ กว้างประมาณ 13-14 ซม. เจาะกะโหลกให้ทะลุตรงกลาง เพื่อใส่คันทวนที่ทำด้วยไม้จริง ผ่านกะโหลกลงไป ออกทะลุรูตอนล่างใกล้กะโหลก คันทวนซออู้นี้ยาวประมาณ 79 ซม. โดยเจาะรูคันทวนด้านบนแล้วสอดลูกบิดให้ทะลุผ่านคันทวนออกมา และใช้เชือกผูกรั้งกับทวนตรงกลางเป็นรัดอก เพื่อให้สายซอตึง เพื่อให้สายซอตึงและสำหรับเป็นที่กดสายได้รัดอกเวลาสี ส่วนคันสีของซออู้นั่นทำด้วย ไม้จริงยาวประมาณ 70 ซม. ใช้ขนหางม้าประมาณ 160-200 เส้น ตรงหน้าซอใช้ผ้าม้วนกลมๆเพื่อทำหน้าที่เป็นหมอนหนุนสายให้พ้นหน้าซอ ด้านหลังของกะโหลกซอแกะสลักเป็นรูปลวดลายสวยงาม และเป็นช่องทางให้เสียงออกด้านนี้ด้วย

ซออู้ มีรูปร่างคล้ายๆกับซอของจีนที่เรียกว่า "ฮู ฮู้" เหตุที่เรียกว่าซออู้ก็เพราะเรียกตามเสียงที่ได้ยินนั่นเอง ซออด้วงและซออู้ได้เข้ามามีบทบาทในวงดนตรีเครื่องสายตังแต่ปลายรัชกาลที่ 4 นี่เอง โดยได้ดัดแปลงมาจากวงกลองแขกใหญ่ ซึ่งมีเครื่องดนตรีที่ทำลำนำประกอบ ซอด้วง ซออู้ จระเข้าและปี่อ้อ ต่อมาได้เอากลองแขก ปี่อ้อ และเอาทับกับรำมะนา และขลุ่ยเข้ามาแทน เรียกวงดนตรีชนิดนี้ว่า "วงมโหรีเครื่องสาย"มีคนเล่นทั้งหมด 6 คน รวมทั้งฉิ่งด้วย